Jaki jest imperatyw? (z przykładami)

Jaki jest tryb rozkazujący? (z przykładami)

Nastrój rozkazujący to forma werbalna, która nadaje porządek. Na przykład:

• Opróżnij kosz, John.
  (To czasownik w trybie rozkazującym).
• Jan opróżnia kosz.
  (Ten czasownik nie jest w trybie rozkazującym. Jest w trybie oznajmującym).

Polecenia mogą obejmować rozkazy, prośby, porady, instrukcje i ostrzeżenia.

Główny czasownik (tzn. czasownik skończony) w zdaniu w trybie rozkazującym (tzn. wydającym polecenie) należy do“imperatywna droga“.

Tworzenie imperatywnego nastroju

W języku angielskim tryb rozkazujący używa prostej formy bezokolicznika (czyli wersji bez“do“).

Przykład 1:

• Forma bezokolicznika: wziąć
• Nagi bezokolicznik: do wziąć
• Czasownik w trybie rozkazującym: Weź ulotkę.

Przykład 2:

• Forma bezokolicznika: przypominać
• Naga forma bezokolicznika:, aby przypomnieć
• Czasownik w trybie rozkazującym: następnym razem, gdy cię zobaczę, przypomnij, żebym z tobą nie rozmawiał. (komik Groucho Marx)

Przykład 3:

• Forma bezokolicznika: do zrobienia
• Naga forma bezokolicznika: dozrobić
• Czasownik w trybie rozkazującym: jeśli słyszałeś już tę historię, nie mnie zatrzymuj, bo chciałbym ją usłyszeć jeszcze raz. (Groucho Marks)

Przykłady czasowników w trybie rozkazującym

Aquí hay algunos ejemplos más de verbos en modo imperativo (sombreados):

• Biegnij!
• Wynoś się!
• Zatrzymaj krwawienie.
• Przejdę przez pole. Krzycz, gdy zobaczysz byka.
  (Idę to orientacyjny nastrój (tj. tylko stwierdzenie). Jednak krzyk jest w trybie rozkazującym.)

Co to jest nastrój?

Nastrój to forma, jaką przybiera czasownik, aby pokazać, jak należy go traktować (np. jako fakt, polecenie, życzenie, niepewność).

Są trzy główne nastroje w języku angielskim:

Orientacyjny nastrój. Podaje fakty lub zadaje pytania. Na przykład:

• Maluję ogrodzenie.
• Czy malujesz ogrodzenie?

Nastrój imperatywny. Wyraża polecenie lub prośbę. Na przykład:

• Pomaluj ogrodzenie!
• Proszę pomalować ogrodzenie.

Nastrój łączący. To pokazuje życzenie lub wątpliwości. Na przykład:

• Proponuję Markowi pomalować ogrodzenie.
• Proponuję, aby Mark był pomalowany na ogrodzenie.
• Gdybym był tam, pomalowałbym ogrodzenie.

Dlaczego powinienem dbać o imperatyw?

Utworzenie czasowników w trybie rozkazującym powoduje niewiele błędów u native speakerów języka angielskiego. To powiedziawszy, oto dwa godne uwagi punkty związane z imperatywnym nastrojem.

(Punkt 1) Nie używaj“ja“z czasownikiem w trybie rozkazującym.

To częsty błąd, zwłaszcza w przypadku e-maili służbowych.

• Proszę skontaktować się ze swoim menedżerem lub mną z wszelkimi sugestiami.
  (Powinno być“ja“nie“ja.“)
  Podmiotem czasownika w trybie rozkazującym jest domniemany“ty“(w liczbie pojedynczej lub mnogiej). Oznacza to, że możesz sparować swój czasownik tylko z“się“lub“się.“Nie możesz sparować swojego czasownika w trybie rozkazującym z“ja.“

(Punkt 2) Wykrzykniki są łatwo błędnie interpretowane.

Podczas wpisywania polecenia pamiętaj, ile siły dodaje wykrzyknik i jak ten wykrzyknik może zostać źle zrozumiany.

• Odbierz mnie o siódmej.
  (To jest neutralne.)
• Odbierz mnie o siódmej!
  (To jest mocne. Czy to znaczy?“dokładnie godzina siódma“czy to znaczy“nie zapomnij!“)

Nigdy nie używaj więcej niż jednego wykrzyknika! Uważa się to za niegrzeczne.

Kluczowe punkty

Możesz sparować tylko czasownik trybu rozkazującego z“się“o“się“.

• Pomóż sobie. ✔️
• Porozmawiajcie między sobą. ✔️
• Proszę napisz do mnie lub do Jasona.
  (Powinien być“ja.“)

Nigdy nie używaj więcej niż jednego wykrzyknika.